جای خالی مهارت های زندگی در مدارس!!!

مدرسه نهادی است که وظیفه ی اجتماعی کردن  کودکان را بعد از خانواده به عهده دارد. مدرسه آن مهارتهایی را که خانواده نمی تواند یا نمی رسد به فرزندان منتقل نماید به کودکان  آموزش می دهد. این قبیل  آموزشها شامل دروس تخصصی، مهارتهای زندگی و اجتماعی،تربیت سیاسی  و انتقال فرهنگ   می شوند. در بعضی از کشورها  آموزش و پرورش  بیشتر تمرکزش بر آموزش مهارتهای زندگی در دوران ابتدایی است.

در این کشورها اهمیت آموزش مهارتهای زندگی  به کودکان و نوجوانان، بیشتر از سایر وظایف آموزش و پرورش از جمله آموزشهای تخصصی علوم و فنون است. این نوع نگاه و روش به  به مدرسه  و کارکرد آن نگاه و روش درستی است. چرا که  تاثیرات مهمی بر آینده جامعه  دارد.در جامعه ای که مدارسش مهارتهای زندگی را به درستی آموزش می دهند ،آسیبهای اجتماعی کمتری  به وجود می آید،شهروندان از آسایش و آرامش بیشتری برخوردارند وبیشتر انرژی دولت و ملت صرف شادی و نشاط و خلاقیت شهروندان می شود.

 اما متاسفانه در کشور ما  تمرکز آموزش و پرورش در  دوره ابتدایی و سایر دوره های تحصیلی بر مهارتهای زندگی و اجتماعی نیست. در مدارس ما بیشتر از آنکه مهارتهای زندگی و اجتماعی آموزش داده شود،ریاضی ، علوم و .. تدریس و آموزش داده می شود.جریان عمومی فعالیت مدارس باعث شده که  خانواده ها هم از مدرسه توقعی جز آموزش دروس تخصصی  را نداشته باشند.. این روش غلط  باعث شده است که فارغ اتحصیلان  مدارس از مهارتهای زندگی و اجتماعی به طور کلی بی بهره  باشند.